Η ιερά μονή βρίσκεται δίπλα στο αρχοντικό των Φάβρ, στην είσοδο του χωριού. Στη μονή αυτή μόνασαν και ηγουμένευσαν ο Αγιώτης ιερομόναχος Ανατόλιος και ο Μεταξοχωρίτης ηγούμενος Ιερόθεος, ο κατόπιν επίσκοπος Γαρδικίου και Θαυμακού, δωρεά του οποίου αποτελεί το παλιό παρθεναγωγείο του χωριού.
Δυστυχώς παλιότερα η μονή υπέστη μεγάλη επιδρομή ιερόσυλων. Ότι μπορούσαν να αποσπάσουν και όσες σημαντικές εικόνες υπήρχαν, έχουν κλαπεί. Βρέθηκε στο εξωτερικό ένα μέρος των εικόνων, αλλά ακόμη δεν επανήλθαν στη βάση τους.
Η μονή περιβάλλονταν από υψηλό τοίχο και στις γωνιές υπήρχαν πύργοι για την άμυνα των μοναχών. Σήμερα ελάχιστα τμήματα του τοίχου διασώζονται. Το καθολικό είναι τρίκλιτη βασιλική με υπερυψωμένο γυναικωνίτη και βρίσκεται αρκετά χαμηλότερα από την επιφάνεια του εδάφους.Επισκευάστηκε στα τέλη του 18ου αι. και ιστορήθηκε από τον ιερομόναχο Κωνσταντίνο Σελιτσιανιώτη το 1797.Η στέγη είναι ξύλινη δίρριχτη και φέρει απότμηση στην ανατολική και στη δυτική πλευρά. Στην ανατολική πλευρά κυριαρχεί η παρουσία της κεντρικής ημικυκλικής αψίδας του Ιερού, ενώ υπάρχει και μία δεύτερη, επίσης ημικυκλική, στη θέση της πρόθεσης, η οποία μόλις διακρίνεται.
Η τοιχοδομία του ναού είναι από λίθους διαφόρων μεγεθών, οι οποίοι είναι λαξευμένοι μόνο στην εξωτερική πλευρά και δεν σχηματίζουν συνεχείς οριζόντιες στρώσεις, αφού δεν έχουν το ίδιο ύψος. Είναι τοποθετημένοι μέσα σε παχύ κονίαμα και γύρω από αυτούς προστίθενται, σχεδόν τυχαία, πλίνθινα κομμάτια που άλλοτε είναι οριζόντια και άλλοτε κάθετα ή ακόμη και λοξά. Εφαρμόζεται δηλαδή και εδώ, όπως και σε όλο το θεσσαλικό χώρο, ένα σύστημα με ελευθερία που ονομάζεται “ατελές πλινθοπερίκλειστο σύστημα”. Οι αρμοί καλύπτονται με κονίαμα, το οποίο απλώνεται περιφερειακά σε μεγάλο τμήμα πάνω στις πέτρες, δίνοντας στην τελική επιφάνεια του τοίχου τη μορφή, που είναι η πιο συνήθης στους θεσσαλικούς ναούς. Στους κατακόρυφους αρμούς τοποθετούνται είτε οριζόντιοι είτε κάθετες πλίνθοι.
Η χρήση των οριζόντιων πλίνθων στους κατακόρυφους αρμούς απαντάται στην τοιχοδομία, πριν από τον 11ο αι. στη Μακεδονία και στη δυτική Στερεά Ελλάδα σποραδικά, ενώ μετά από τις αρχές του 13ου αι., οι οριζόντιοι πλίνθοι αποτελούν ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του ελεύθερου πλινθοπερίκλειστου συστήματος δομής σε όλη τη Θεσσαλία
Το σύστημα αυτό χαρακτηρίζει και τα μνημεία των βορειότερων της Θεσσαλίας περιοχών, ενώ στη νοτιότερη Ελλάδα κυριαρχεί η αυστηρή πλινθοπερίκλειστη τοιχοδομία και ό ρόλος του κονιάματος στην επεξεργασία των όψεων είναι περιορισμένος.
Ο Ναός είναι κατάγραφος με τοιχογραφίες εξαιρετικής τέχνης. Εξαιρετικής τέχνης είναι και το ξυλόγλυπτο τέμπλο.
Η οροφή του ναού είναι κατάφορτη από επιχρωματισμένες ξύλινες διακοσμήσεις, οι οποίες δένονται αρμονικά με τις διακοσμήσεις των τόξων, που συνδέουν τους κίονες, αποτελώντας ένα ενιαίο αισθητικά σύνολο.
Από το πλατύσκαλο της εισόδου, η άποψη του εσωτερικού του ναού είναι επιβλητική και εντυπωσιάζει η αρμονία των χρωμάτων και των ξυλόγλυπτων λεπτουργημάτων, που διακοσμούν το τέμπλο και την οροφή.
Στο βιβλίο-άλμπουμ παρουσιάζεται πλήρης φωτογραφική περιγραφή του ναού και των τοιχογραφιών.
Κατεβάστε το Adobe Acrobat Reader από εδώ δωρεάν.
